Het is zover!
In mijn werk mocht ik de afgelopen 20 jaar wel vaker werken met de doelgroep ouderen. Nu ja, als je 25 jaar bent dan behoren de meeste mensen tot de ‘ouderen’ 😉
Maar de laatste 15 jaar werkte ik intensiever met 60+ en werd ik meer dan eens geraakt door hun veerkracht, kijk op de dingen, goesting om te ondernemen. Wel vaker betrapte ik mezelf erop dat het toch bijzonder boeiend kon zijn om deze kracht, kwaliteiten en competenties meer te waarderen en te benutten. Hoeveel zouden anderen, jongere mensen, wel niet hiervan kunnen leren!
Als jongere mens wilde ik graag wat bijleren over ‘ouderen’ en startte ik in 2008 mijn eerste opleiding ‘Seniorenconsulent’ aan het Hoger Instituut voor Gezinswetenschappen in Brussel. Ondertussen werd ik in 2019 Expert Val –en Fractuurpreventie voor het Expertisecentrum verbonden aan de KuLeuven en beëindigde ik mijn Banaba-opleiding ‘Ouderencoach’ aan de Thomas More Hogeschool in Geel. En haalde de praktijk mij zelf ook in, als mantelzorger van mijn ouders, weet ik dat het boek meer dan eens afwijkt van het leven.
De rode draad in al mijn opleidingen was ‘een waarderende
benadering’ van mensen en van de oudere mensen in onze samenleving. Deze visie
sluit aan bij mijn visie op mensen en op de diversiteit van mensen. Ik geloof immers
vast dat iedereen er beter kan van worden als ook mensen betrokken worden,
gehoord worden, mogen participeren… vanuit ieders kunnen en eigenheid.
Ook als mantelzorger, dochter, moeder en partner weet ik echter ook dat
waardering en betrokkenheid niet altijd vanzelf gaan.
En dat moet ook niet. Maar ik wil het tenminste proberen. Trouwens, het is op alle leeftijden belangrijk om ‘iets te willen’, om te dromen, om jezelf een beetje uit te dagen, om plezier te hebben in wat je doet …
En als het soms niet wil lukken, morgen is er een andere dag, toch?
