In december 1990 werd 1 oktober door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties uitgeroepen tot ‘Internationale Ouderendag’.
Daarmee vragen de Verenigde Naties aandacht voor de bevolking ouder dan 60 jaar. Een leeftijdsgroep die in 2030 wereldwijd naar schatting 1,4 miljard mensen zal tellen. ‘Als we willen bouwen aan de toekomst die wij willen’ zo stelt de VN, ‘moeten we de stem van die groep volop laten weerklinken, en onze samenleving anders organiseren.’
Sinds de ‘geboorte’ van de Internationale Ouderendag, zijn we bijna 30 jaar verder en de vraag is of we ondertussen al aan die toekomst gebouwd hebben? Je kan natuurlijk hierover een heel negatief discours volgen en jezelf verliezen in dat wat beter kan en wat anderen misschien nalaten om te doen… dat wordt misschien al genoeg gedaan?
Je kan ook nagaan wat je zelf kan doen, toch?
Er is niet zoveel nodig om ouderen een stem te geven. Je kan de tijd nemen om echt te luisteren naar wat ouderen vertellen en naar wat ouderen echt willen. Autonomie is op elke leeftijd belangrijk, je kan samen nagaan op welke manier je de autonomie kan vergroten. Dit doe je onder andere door de krachten, kwaliteiten en competenties van mensen aan te spreken en te ondersteunen. Op die manier bouwen ouderen ook mee aan een samenleving waarin we voor elkaar van betekenis kunnen zijn.
Dat betekent dat we mensen de ruimte geven om dit te doen. Maar ook dat iedereen zichzelf engageert hiervoor. Wat heb jij te bieden? Wat kan jij betekenen voor iemand anders? Wat zet jou in beweging?
Het Blauw Huis nodigt ouderen uit om bewust ‘ouder’ te worden. Wat wil je zelf, wat vind jij zelf belangrijk en hoe kan je hier zelf toe bijdragen?
‘Ouder worden is als het beklimmen van een berg: hoe hoger je komt, hoe meer kracht je nodig hebt, maar hoe verder je kan zien‘ (Ingrid Bergman)
…wel laat ons kijken hoe ver we samen geraken, toch? Wie weet, verzetten we bergen!